Rysunek mody różni się diametralnie od rysunku realistycznego, czy uprawianego przez nas często tzw.klasycznego, ponieważ służy zupełnie innym funkcjom. Jego głównym zadaniem jest oddanie idei projektanta w szerokim zakresie: nastroju, materiału, tkaniny, kroju, dodatków, koloru, a nawet charakteru modelki, na której owo ubranie miałoby być prezentowane.
Na etapie cieniowania martwej natury warto obserwować obiekty na tzw. przymkniętym oku. Podstawowym błędem jest rysowanie na pamięć. Poprawny stosunek czasu obserwacji do czasu gdy rysujesz powinien być taki sam - wynosić ok. 50/50. Po to ustawiłeś przed sobą model byś mógł uchwycić ciekawe cienie, światło, niuanse w fakturach materiałów, ich przeźroczystość i inne zjawiska. Ostatnia faza cieniowania. Staraj się nie traktować obiektów „wycinkowo” . Zacznij od ogólnego scharakteryzowania
Po wykonaniu wstępnego szkicu (opis w pierwszej części artykułu) przenieś kompozycję na duży format – użyj delikatnego konstrukcyjnego szkicu – tak aby zlokalizować (osadzić) obiekty w kompozycji na arkuszu. Od razu narysuj wszystkie elementy twojej kompozycji, łącznie z „uczciwym” szkicem tkaniny na której ustawiłeś swoją martwą naturę. Pamiętaj aby w dalszych etapach nie rysować pracy „po trochu” nakładaj wszystkie warstwy rysunkowe na całość kompozycji (warto przeczytać wcześniejszy artykuł
Martwa natura jest jednym z najbardziej popularnych tematów plastycznych w historii. Można powiedzieć, że obowiązkiem każdego szanującego się rysownika jest umiejętność poprawnego zakomponowania i narysowania tego tematu. Rozpoczynając swoją przygodę z tym tematem musisz zacząć od znalezienia odpowiedniego miejsca, aby ją ustawić – powinno być dobrze oświetlone światłem dziennym. Przykład analitycznego zdjęcia układu obiektów. Najrozsądniej będzie tak ją ustawić by światło
